Monodram cyrkowy „Mamałyga” łączy w sobie elementy teatru i sztuki cyrkowej. Inspiracją dla powstania spektaklu była powieść Aglaji Veteranyi „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze”. Bohaterką i narratorką tekstu jest mieszkająca w Szwajcarii dziewczynka, wychowana w rodzinie imigrantów z Rumunii. Jej rodzice są cyrkowcami – mama akrobatką wiszącą za włosy u kopuły cyrku, a ojciec klaunem.
Zakorzeniona w biografii autorki powieści osobista historia staje się pretekstem do fantasmagorycznej podróży przez świat widziany z perspektywy nieograniczonej dziecięcej wyobraźni. „Cyrk jest zawsze za granicą” – mówi dziewczynka. Granic jest w tej opowieści wiele: tych dosłownych, wskazujących granice krajów czy kontynentów, ale także umownych, przenoszących w różne ustroje polityczne i społeczne, wyznaczających ludzkie możliwości (nieustanne balansowanie cyrkowców na granicy ryzyka) czy granice dobrego smaku (cyrkowy kamp i kicz).
Przestrzeń cyrku to uniwersum: świat w świecie, w którym panują zintensyfikowane relacje międzyludzkie; arena silnych wrażeń i emocji, gdzie piękno i okrucieństwo to dwie strony tej samej karty. Tożsamość dziecka wyrastającego w barwnym, ale i niepokojącym świecie jest wielowarstwowym palimpsestem. Na tworzoną w odbiciu relacji z bliskimi osobowość bohaterki składają się ślady miłości i krzywd zadanych przez członków rodziny. Namacalność śmierci, z którą stykają się na co dzień cyrkowcy, każe szukać sposobu oswajania strachu. Receptą na przetrwanie w rzeczywistości pełnej dziecięcych niepokojów i traum staje się sztuka, a opowiadana bohaterce przez siostrę bajka o dziecku gotującym się w mamałydze rozbudza fantazję, która pozwala zapomnieć o lęku i samotności.
