Zainteresowanie, fascynacja, a wręcz obsesja naturą i możliwościami (…) pozwoliła artystom cyrkowym zadziwiać widza, skłaniając do zastanowienia się nad tym, czy świat na pewno musi działać w jeden znany ogółowi sposób.

Katharine Kavanagh, badaczka cyrkowa, przedstawia rozwijające się eksploracje tego, jak cyrk spotyka się z kulturowym fenomenem metamodernizmu.

Teza, którą ośmielę się postawić w nadchodzącej książce JUGGLING brzmi: żonglowanie to coś wyjątkowego. Być może nie wydaje się to tak rewolucyjne w formie stwierdzenia, ale myślę, że rzadko zdarza się, żeby ktoś w to właściwie uwierzył.

Za nami 11. edycja Konkursu Etiud Nowocyrkowych „Cyrkulacje”. W tym roku przyznano łącznie 12 nagród, w tym trzy kontrakty.

Wierzę, że sztuki performatywne, a w szczególności cyrk – z jego inherentną zdolnością do zdumienia – stanowią żyzny grunt do pielęgnowania alternatywnych modeli relacji z naszym otoczeniem.

Jako osoba z publiczności pragnę być poruszony na poziomie emocjonalnym, fizycznym i intelektualnym. Jeśli obecny jest tylko jeden z tych elementów, czuję się płasko i szybko się nudzę. Jeśli obecne są dwa z trzech, jestem zaangażowany. Jeśli obecne są wszystkie trzy, moje życie się zmienia.

Parę lat temu Niemcy były postrzegane jako „puste miejsce na europejskiej mapie cyrków”. W bardzo krótkim czasie jednak, państwo to osiągnęło strukturalny rozwój w obszarze cyrku współczesnego do rozmiarów przeważających jakikolwiek inny kraj w tej dziedzinie.

Czerwcową odsłonę WiP cechowała różnorodność – każda z sześciu etiud nawiązywała do innej dyscypliny cyrkowej. Nie zabrakło również elementów teatralnych oraz pantomimicznych.

Kierunek rozważań prezentowany przez autorkę pokrywa się z ogólną tendencję w dzisiejszym myśleniu o cyrku współczesnym, polegającą na umieszczaniu go w szerokim kontekście historyczno-społeczno-politycznym.

„Cyrk Alberta…” jest przykładem wciągającej opowieści, uratowanej od grożącego jej zapomnienia przez historyka, który potrafił odnieść się do przedmiotu badań z zachowaniem zasady życzliwości.

Zbiór przydatnych i ciekawych linków, nagrań, tekstów, grup, dyskusji związanych z żonglerką.

Rozpoczynając pisanie tej pracy nie spodziewałem się odnaleźć tak wielu i tak jednoznacznych podobieństw między cyrkiem i pantomimą. Prowadząc badania historyczne zauważyłem, że ich losy splatają się wzajemnie od stuleci.

Moim celem jest, by grafika Nowoczesnych Sztuk Cyrkowych stanowiła inspirację do nowych spostrzeżeń, dyskusji i debat w społeczności cyrkowej.

Cieszy, że dostrzeżony i doceniony został kulturowy potencjał sztuki cyrkowej. Tym bardziej, że z powodzeniem realizować może ona programowe zamierzenia konkursu, poszukującego propozycji wzmacniających poczucie wspólnoty i integracji.

To krótkie studium stanowi przyczynek do badań nad związkiem pomiędzy formą i treścią cyrkowych widowisk a dominującymi na przestrzeni dziejów poglądami i ideami.

O ile cyrk i pantomima splatały się w Średniowieczu w przedstawieniach trup wędrownych, tak od połowy XVIII wieku zaczyna się ich instytucjonalizacja, a więzi je łączące zacieśniają się.