Do głowy ciśnie się obserwacja, że my wszyscy jesteśmy obiektami żonglerskimi, które przemieszczają się w przestrzeni w skrupulatnie zaplanowany sposób i odtwarzają pewien rytm.

„9.811” jest jedną z najciekawszych prób przełożenia na scenę prozy Gombrowicza w nowym polskim teatrze. Odwołując się do wielkiej XX-wiecznej literatury, w skromnej i ascetycznej formie Mateusz Kownacki z zespołem Fundacji Sztukmistrze atakuje tu naprawdę duży cel.

Spektakl wyróżnia się stopniem wykorzystania umiejętności cyrkowych, odwagą w formalnym eksperymentowaniu z materią teatru i cyrku, jak również śmiałą próbą prezentacji najmłodszemu widzowi trudnych i ważnych zagadnień ogólnych.

„Epitafium Błazna” jest współczesnym przewodnikiem po świecie szekspirowskiego teatru. Zanurzeni w korowód kuglarzy poruszających się jak postacie z pozytywki w rytm spowolnionej cyrkowej muzyki zespalamy witalność ze śmiercią, radość ze smutkiem i śmiech z rozpaczą.

Spektakl jest wielowarstwowym palimpsestem, każdy artystyczny zabieg niesie ładunek dodatkowych znaczeń pokazujących temat z nowej perspektywy.

Czasami jest tak, że wszystko się wali. Rzeczy wypadają z rąk. Nic nie trzyma się kupy. Kanty wystają ostrzej i zahaczają z premedytacją o ciało

Wagę i wartość marzeń jesteśmy w stanie lepiej dostrzec, gdy musimy o nie walczyć z nami samymi lub ze światem; kiedy stają w opozycji do tego, czego się od nas oczekuje, ale także wówczas, gdy stają się obsesją i sensem życia.

Zainteresowanie, fascynacja, a wręcz obsesja naturą i możliwościami (…) pozwoliła artystom cyrkowym zadziwiać widza, skłaniając do zastanowienia się nad tym, czy świat na pewno musi działać w jeden znany ogółowi sposób.

„Cyrk Alberta…” jest przykładem wciągającej opowieści, uratowanej od grożącego jej zapomnienia przez historyka, który potrafił odnieść się do przedmiotu badań z zachowaniem zasady życzliwości.

Autorzy formułują swoje twierdzenia ze ściśle określonych pozycji polityczno-filozoficznych. Fakt ten nie jest bez znaczenia dla przebiegu przeprowadzanych analiz (…)

Taniec i cyrk współczesny są sobie bliskie i czasem pięknie się uzupełniają. Lubelska grupa cyrkowa Sztukmistrze udowadnia to również swoim ambitnym spektaklem ,,Gradient”.