Czerwcową odsłonę WiP cechowała różnorodność – każda z sześciu etiud nawiązywała do innej dyscypliny cyrkowej. Nie zabrakło również elementów teatralnych oraz pantomimicznych.

Kierunek rozważań prezentowany przez autorkę pokrywa się z ogólną tendencję w dzisiejszym myśleniu o cyrku współczesnym, polegającą na umieszczaniu go w szerokim kontekście historyczno-społeczno-politycznym.

„Cyrk Alberta…” jest przykładem wciągającej opowieści, uratowanej od grożącego jej zapomnienia przez historyka, który potrafił odnieść się do przedmiotu badań z zachowaniem zasady życzliwości.

Zbiór przydatnych i ciekawych linków, nagrań, tekstów, grup, dyskusji związanych z żonglerką.

Rozpoczynając pisanie tej pracy nie spodziewałem się odnaleźć tak wielu i tak jednoznacznych podobieństw między cyrkiem i pantomimą. Prowadząc badania historyczne zauważyłem, że ich losy splatają się wzajemnie od stuleci.

Moim celem jest, by grafika Nowoczesnych Sztuk Cyrkowych stanowiła inspirację do nowych spostrzeżeń, dyskusji i debat w społeczności cyrkowej.

Cieszy, że dostrzeżony i doceniony został kulturowy potencjał sztuki cyrkowej. Tym bardziej, że z powodzeniem realizować może ona programowe zamierzenia konkursu, poszukującego propozycji wzmacniających poczucie wspólnoty i integracji.

To krótkie studium stanowi przyczynek do badań nad związkiem pomiędzy formą i treścią cyrkowych widowisk a dominującymi na przestrzeni dziejów poglądami i ideami.

O ile cyrk i pantomima splatały się w Średniowieczu w przedstawieniach trup wędrownych, tak od połowy XVIII wieku zaczyna się ich instytucjonalizacja, a więzi je łączące zacieśniają się.

Ogromnym walorem publikacji jest jej wymiar popularnonaukowy – oparta jest ona na źródłach bibliograficznych oraz badaniach własnych, a jednocześnie efekty analiz podane są przystępnym językiem (…)

Klaunada jest zawsze tam, gdzie społeczeństwo, przechodzi wraz z nim przez kolejne etapy rozwoju oraz związane z nimi liczne przekształcenia. Z jednej strony dopasowuje się do odbiorcy, a z drugiej zmusza go do myślenia, do odwrócenia utrwalonych przezeń schematów.

Autorzy formułują swoje twierdzenia ze ściśle określonych pozycji polityczno-filozoficznych. Fakt ten nie jest bez znaczenia dla przebiegu przeprowadzanych analiz (…)

Ze względu na zachowane źródła, dzieje cyrku i pantomimy na Starym Kontynencie stanowią swego rodzaju kontinuum i pozostają ze sobą w relacji (…)

„Cirkopolis” to czeski festiwal łączący cyrk współczesny z tańcem, teatrem fizycznym i muzyką, organizowany przez centrum CIRQUEON i Palac Akropolis.

Kejos jest jednym z tych polskich kolektywów nowocyrkowych, który swoim działaniem świadomie i z premedytacją używa odniesień do teatru i jego narzędzi. Nie buduje swojej definicji poprzez kontestacje, ale rozszerza ją, włączając kolejne metody i praktyki.

Różnica między cyrkiem a pantomimą jest znaczna. Mimo że obie sztuki korzystają z medium ludzkiego ciała, w cyrku ma ono charakter bardziej widowiskowy (…)